ArcelorMittal: In Duinkerke eisen werknemers een partijoverschrijdende wet om "de staalfabrieken te redden"

De stapel banden vatte in een oogwenk vlam en een enorme zwarte rookpluim steeg de lucht in. De lantaarnpaal vlak naast de brand hield het slechts enkele minuten vol voordat hij instortte. Deze vrijdag, 20 juni, is een dag van mobilisatie bij Arcelor Mittal Duinkerken. Op het grasveld van de grote rotonde die naar de fabrieksingang leidt, zijn tenten en een podium neergezet, versierd met CGT-vlaggen.

Verschillende Franse ArcelorMittal-locaties zijn onderworpen aan een plan om 636 mensen te ontslaan . Bij de staalfabriek in Duinkerke meldt het management dat er 270 tot 280 banen verdwijnen van de 3200 vaste banen, maar het belooft ook zo'n 100 interne herplaatsingen. Reynald Quaegebeur van de vakbond CGT van de fabriek is van mening dat het management "verder wil gaan" met het industriële sloopplan. Als bewijs noemt hij de aankondiging van de installatie van een elektrische oven die slechts 1,5 miljoen ton staal per jaar kan produceren, terwijl de fabriek een potentiële capaciteit heeft van zeven miljoen ton. Een groot verschil met het omvangrijke decarbonisatieproject dat was beloofd.

"In 2003 zag ik mijn vader met tranen in zijn ogen, dat wil ik niet nog eens meemaken." Gaëtan Lecocq, CGT ArcelorMittal Dunkerque

"In 2003 zag ik mijn vader met tranen in zijn ogen, ik wil dat niet nog eens meemaken." Op het podium sprak Gaëtan Lecocq, secretaris van vakbond CGT bij ArcelorMittal Duinkerken. Hij herinnerde zich de sluiting van Sollac in Isbergues (Pas-de-Calais), waar zijn vader werkte, die vervolgens werd overgeplaatst naar de fabriek waar zijn zoon nu werkt. Tegen de aanwezige lokale gekozenen en parlementariërs, LFI – met een grote delegatie afgevaardigden –, PCF , ecologen en socialisten, zei hij: "Ik heb jullie nodig voor een partijoverschrijdend wetsvoorstel om ons staal te redden." "Wat zal het standpunt van Rassemblement National zijn?" vroeg hij, zonder zijn afkeer van de extreemrechtse partij te verbergen.

"Gekozen functionarissen en parlementariërs zijn belangrijke supporters", benadrukt Baptiste Talbot, verantwoordelijk voor de coördinatie van de strijd bij het Confederale Bureau van de CGT, en diskwalificeert tevens extreemrechts, "dat arbeiders tegen elkaar opzet, strijd kaapt en uiteindelijk extreemrechts in de kaart speelt." Hoewel nationalisatie op ieders lippen ligt, is deze eis onderworpen aan aanvullende garanties. "Totale en definitieve nationalisatie, onder arbeiderscontrole", waarschuwt de spandoek op het podium. "Zonder afkoopsom of compensatie" voor de aandeelhouder, voegt Christian Porta eraan toe. Voor deze CGT-afgevaardigde van een industriële bakkerij in Moselle, die naar het Noorden was gekomen om zijn solidariteit te betuigen, zijn de miljarden aan winst en dividenden die al in zijn zak zijn gestoken meer dan genoeg.

Van de kleine Duitse delegatie van IG Metall tot de CGT-vakbonden van Total, Afpa (volwassenenopleiding) en de gezondheidssector, heerst er een ander sentiment in de interventies. Dat de strijd van ArcelorMittal universeel is. Een strijd waar we de komende weken nog meer over zullen horen. En misschien wel op 7 juli, tijdens de etappe van de Tour de France die Valenciennes met Duinkerken verbindt.